محبت دنیا

شاید یکی از فرازهایی که به طور عجیبی قلب را میلرزاند همین فراز از دعای ابوحمزه ثمالی باشد.

سَیِّدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِی¹

نمیدانم توجه من به دنیا دلبستگی است یا وابستگی؟

واقعا این موجود دو پا و دو دست چطور خلقتی است؟ جایگاه احساساتش کجاست؟ هرچه فکر میکنم سوالاتم بیشتر از قبل میشود، هرچه در خودم فرو میروم مثل این است که دها برابر از خودم دورتر شده ام.

گاهی به اطراف نگاه میکنم افرادی را میبینم که در تکاپو برای جلب مال و اندوخته برای زندگی راحت تر هستند،دعوای این روزهای همه شده چطور میتوان دو را در دو ضرب کرد که حاصل نه چهار بلکه ده شود.

شاید در یک نگاه همه تلاش های ما برای یک هدف خلاصه میشود: بقاء

نانی باشد امروز بخوریم بلکه نمیریم!

بگذریم از این بحث‌ها و درددل های من که بحر طویلی است و پایانی ندارد.

عبارتی که بچه هیاتی ها بکار میبرند و من هم به آن بسیار علاقه دارم این است:

شاید انسان چند دقیقه بدون اکسیژن زنده باشد ولی اگر یک لحظه محبت و عشق نباشد آیا انسان قادر به زندگی خواهد بود؟

خدا استادمان حضرت آقای سالک را حفظ بفرماید ان‌شاءالله به بنده میفرمودن: تفاوت انسان با یک چوب خشک در همین است. در همین محبت داشتن و محبت کردن.

انسانی که محبت نمیکند و انسانی که ارزش محبت را نمیداند با یک چوب خشک تفاوتی نمیکند.

برای ما خیلی سخت است تصور کنیم چه شد که وقتی تیر از پای حضرت درآوردن حضرت اصلا متوجه درد نشدن؟

عشق به خدا کجاست؟ چگونه باید عاشق شد؟

بیاد صحبت های بین مختار و کیان در مختارنامه افتادم که میگفت:

ببار کیان، بر کشته دشت نینوا باید خون گریست نه اشک، تو چرا از قافله عشق جاماندی؟

• راه گم کرده ام ابواسحاق

راه بلدی چون تو که راه را گم کند، نابلدان را چه گناه؟

• راه را بسته بودند از بیراهه رفتم هرچه تاختم مقصد را نیافتم، وقتی به نینوا رسیدم خورشید بر نیزه بود.

سخن پایانی:

وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ². 

خیلی گرفتاریم، خیلی بیچاره ایم، هرجا فکر کنیم همه تیرامون به سنگ خورده اونجا با روضه خودمونو نزدیک میکنیم.

فرمود علامه طباطبایی نشناختم کسی رو به جایی رسیده باشه الا به روضه و گریه کردن برای حسین!

وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ.

میترسم از فشار شب دفن خود ولی …. در سینه جای دوست سوا بوده از قدیم

بگذار همین جا بگم: من دلم را به هوای تو نگه داشته ام

با یاحسین توبه آدم قبول شد …. ذکرش همیشه عقده گشا بوده از قدیم

حب الحسین صوم و صلاهتمام ماست ….. حب الحسین نیت ما بوده از قدیم

در روضه و میان مناجات حاجتم ….. برگ برات کرببلا بوده از قدیم

شبهای جمعه ناله محزون مادری …. بر زحم های رأس جدا بوده از قدیم

یه جای سالم تو سر ابی عبدالله پیدا نمیشه ….. نه موهاش سالمه ….. نه ابروهاش سالمه ….. نه دندان هاش سالمه ….. نه جای حنجرش سالمه ….. آخه ذبح من القفاست ……….

حب الحسین صوم و صلاهتمام ماست ….. حب الحسین نیت تمام ما بوده از قدیم

در روضه و میان مناجات حاجتم ….. برگ برات کربلا بوده از قدیم

حضرت صادق علیه السلام فرمودند³: قیامت که شود منادی ندا میدهد أین زوار الحسین بعد فرمود یه نفرم تو محشر نمیمونه جز اینکه ارزو میکنه کاش منم زائر حسین بودم

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

1- مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه ثمالی

2-مفاتیح الجنان، مناجات شعبانیه

3-کامل الزیارات، ص 141